Son günlerde İstanbul'da özellikle CHP’li belediyelere yönelik art arda düzenlenen operasyonlar, siyasi atmosferi yeniden ısıttı. İBB Meclisi’nde CHP’nin 52 sandalyelik farkla sahip olduğu çoğunluğun, yürütülen soruşturmalar sonrası 35'e düşmesi, sadece yargı süreçleriyle sınırlı bir tablo mu, yoksa aritmetik bir siyasi mühendisliğin işaret fişeği mi? Mevcut durumda İBB Meclisi 184 CHP, 130 AKP ve 2 MHP üyesinden oluşuyor. Ancak bazı meclis üyeleri hakkında açılan davalar, görevden alınmalar ve bazı isimlerin istifası ya da parti değiştirmesiyle birlikte, Cumhur İttifakı'nın mecliste yeniden çoğunluğu kazanabileceği ihtimali tartışılmaya başlandı. Bu, seçmen iradesine karşı bir “arka kapı siyaseti” olarak görülmeye açık bir durumdur. Şunu açıkça söylemek gerekir ki; halkın oyuyla gelen belediye başkanları ve meclis üyeleri, yalnızca halkın iradesiyle görevden alınmalı ya da yerini bir başkasına bırakmalıdır. Yargı süreçleri elbette işletilmeli, ancak bu süreçlerin siyasi faydaya dönüştürülmesi, demokrasinin ruhuna zarar verir. Bu gelişmeler, yerel yönetimlerin ve seçimle gelenlerin ne kadar güvencede olduğunu tekrar sorgulatıyor. Meclis aritmetiği üzerinden yapılan olası hesaplar, seçim sandığının yerini almaya başlarsa, halkın iradesi fiilen askıya alınmış olur. İstanbul gibi büyük bir metropolde demokratik işleyişin sekteye uğraması, sadece yerel değil, ulusal ölçekte de ciddi sonuçlar doğurur. Yakın zamanda, İBB Başkanlığı'nın ya da meclis çoğunluğunun el değiştirip değiştirmeyeceğini göreceğiz. Ama bu tablo şimdiden bize şunu söylüyor: Demokrasi sadece sandıkta değil, sandıktan sonraki süreçte de korunmalıdır.