Kan kokuyor yeryüzü. Toprak ağlıyor, güller solgun, ırmaklardan zehir akıyor. Barut kokuyor ovalarda. ağıtlar yakılıyor. Sevda türküleri suskun... Yaradan uykudan uyanıp baksa utanır eserinden. Dünya tersine dönüyor. Her şey bozuldu. Dostluklar çıkara dayalı. Oğul annesine sahip çıkmıyor. Anne çocuğunu sokağa bırakıyor. Aşk yürekten mideye indi, sevdalar bacak arasına düştü. Bu bencil, vahşi insanların arasında yaşıyorum. Aslında ölüp ölüp diriliyorum.   Yalnızım ayakta duramıyorum. Gel tut ellerimden, aşınmış kaygan kirli yüreklere düşmeden. Yaşıyorsam sana olan sevdamdandır. Hasretimsin. Istırabımsın. gel diyorum sen gelmiyorsun.   Ey beni duyan yarım kulak dinleyen sevgilim, bana zulmediyorsun. Arşı alada duyuldu inleyişim, sen duymuyorsun. Yüreğimin en gizli yerinde birikir gözyaşlarım. Van gölü… Sen görmüyorsun. ömür kısa, dayanamıyorum artık. Bir kere olsun gel. son bir kere gel. Gel bas tetiğe bitsin bu ıstırabım.